Yangshuo/Hongkong: rust/spannend

Een lome warmte hangt over Yangshuo en omgeving. Het lijkt hier tegen de 40 graden, het is een kwestie van langzaam bewegen, insmeren, hoedjes dragen en veel schaduw en airco zoeken.
De eerste dag na aankomst brengen we eerst in het dorp door, vooral in die ene winkelstraat waar alle toeristen zich zo ongeveer hebben verzameld. Spectaculair is het niet, dus al snel schakelen we over naar het zwembad. Daarna weer winkeltjes kijken, weer even zwemmen en tenslotte via diezelfde winkelstraat naar de rivier, kijken naar het leven daar, genieten van het uitzicht op het Karstgebergte. Kortom: een dagje bijkomen.
De tweede dag willen we een electric bike huren; het blijkt een elektrisch aangedreven scooter te zijn. Iets te heftig voor Toos, maar na een tijdje babbelen maken we een afspraak met een local guide om één scooter te huren (Hans en Karlijn); de gids neemt Lotte achterop en haar man neemt Toos achterop. Zo trekken we de omgeving in, op bezoek bij het geboortestadje van haar man, hobbelend tussen de rijstvelden door, en onderweg enkele malen stoppen voor foto’s en lokale babbeltjes. Het is een prachtig landschap. In de velden zien we boeren met ossen aan het werk (Karlijn: dit heb ik op school in de boekjes gezien, en nu in het echt). Overal worden geoogst, wordt de rijst en pinda’s gedroogd. Veel boeren en boerinnen langs de weg, allemaal met grote manden en bossen producten. En constant op de achtergrond de prachtige toppen van het Karstgebergte.
Na deze tour en uiteraard ook na het zwembad, hebben we aan het eind van de dag opnieuw een uitstapje, deze keer weer samen met de familie Post: een tochtje op de Li-rivier. De boot lijkt op een Engelse kanaalboot: lang, smal. De motor is te krachtig naar onze smaak; niet alleen maakt ’t lawaai, ook hobbelt het en schieten de mooie beelden eigenlijk te snel voorbij om rustig foto’s te maken. Ook de grote hoeveelheid grote restaurantboten bederven soms de uitzichten. Maar daar doorheen kijkend: het is er erg mooi, niet alleen de uitzichten op opnieuw het Karstgebergte maar ook de beelden van de badende buffels, de kleine bamboevlotten die op allerlei manieren worden benut.
Al met al hebben we het gevoel dat we tijd tekort komen in Yangshuo; we hebben vanuit de auto zoveel moois gezien wat er om vraagt om nog eens rustig bezocht te worden. Een stukje van de volgende reis naar China lijkt al ingevuld, over xxx jaar.
’s Avonds nemen we na het eten (snif snif) afscheid van de familie Post. Hoewel we allemaal onze eigen reis maken, is deze week samen, met alle gedeelde ervaringen en emoties én de gezelligheid, een heel waardevol element geweest.Maar wij vertrekken nu voor de laatste etappe naar Hongkong, via Guangzhou, ofwel Kanton), zij gaan nog een weekje door en komen daarna pas naar Nederland terug.

Inmiddels zijn we al weer een paar uur verder (bovenstaand verhaal schreef ik in Guilin, wachtend op de vlucht). Langzaam begint het adrenalinepeil weer te zakken. De vlucht van Guilin naar Kanton had bijna 2 uur vertraging . Zouden we de boot naar Hong Kong nog op tijd halen? We wisten immers niet hoe lang de autorit het naar de haven was... Snel de bagage gehaald, geen tijd genomen om geld te wisselen( daar is in de haven volop gelegenheid voor) en in draf met de gids mee. Deze bleek geen woord Engels te spreken.
Na een kwartier rijden werd ons duidelijk gemaakt (mbv de mobiel, via de gids in Yangshou) dat we de boot van 6 uur niet gingen redden. Ze hadden geregeld dat we toch de avond nog doorkonden naar Hong Kong, zij het twee-en-een-half uur later.
Het werd een lange rit door/ om Guangzhou, zonder enige toelichting.We kregen argwaan en we probeerden de gids duidelijk te maken of we wel naar de haven gingen. “nog 5 minuten” werd een half uur. Na 1 ½ uur arriveerden we in een splinternieuw havengebouw en kregen we kaartjes in de handen gedrukt. De lokettiste sprak wel Engels. Toen pas, na vragen vanuit onze argwaan, bleek deze boot op heel andere plek aan te komen dan oorspronkelijk gepland; op een ander eiland, en dus niet 400 meter van ons hotel af. Geen gelegenheid om geld te wisselen, geen informatie over hoe dit nu verder te regelen; de ergernis over dit niet-communiceren groeide behoorlijk.
Uiteindelijk lijkt het goed te komen; we hebben gegeten, we varen en via de chauffeur hebben we Hongkong-dollars op zak gekregen. Zelfs de douane wist het spannend te maken; die is bijna tien minuten aan het controleren geweest. De boot vertrok nog geen twee minuten nadat we aan boord waren gekomen....

We hebben deze vakantie met veel Chinees geduld de problemen opgelost gekregen. Maar in dit geval ben ik blij dat we uiteindelijk op z’n westers druk hebben opgevoerd om duidelijkheid te krijgen; anders hadden we in Hongkong toch wel heel raar op onze neus gekeken bij aankomst in Hongkong.
Maar nu gaan we weer het gevoel oppakken dat past bij de foto bij dit bericht....